.. home, sweet home!

Selamat siang waktu Ambon!

Finally.. home again!

Vrijdagmorgen om 13.05u vloog ik samen met het MOTVA-team vanaf Amsterdam met Cathay Pacific via Hongkong naar Jakarta. Het was een lange reis, maar alles is goed verlopen!
Zaterdagmiddag om 13.00u - lokale tijd - landden we veilig op Soekarna-Hatta Airport. Helemaal moe van de vermoeiende reis, met tussenstop van 2,5 uur in Hongkong, waren we blij dat we voet aan grond zetten. In Jakarta werden we opgewacht door Pak Jaja, een van de mensen die voor tante Paulien werkt op het vliegveld. Pak Jaja hoefden we alleen onze papieren te overhandigen en toen ging alles vanzelf: visa werd geregeld, we liepen gewoon langs de douane zonder ook maar iemand aan te hoeven kijken en onze baggage ging soepel langs de controleposten. Nadat we snel geld gewisseld hadden, werden we met een hotelbus opgehaald en naar het FM7 Resort Hotel - transit hotel - gereden. Hier konden we eindelijk een douche nemen en even een paar uurtjes bijslapen. Ondertussen was het ongeveer 15.00u. Om 20.00u zijn we een hapje gaan eten in het restaurant van het hotel en om 22.00u werden we weer door een hotelbus opgehaald en naar het vliegveld gebracht, waar we meteen konden inchecken voor onze vlucht naar Ambon. We hadden een baggageovergewicht van 79 kg, maar 29 kg kregen we kado! Voor 50 kg moesten we dus overvracht betalen, wat in totaal neerkwam op ongeveer 100 euro (2 euro per kg); viel erg mee dus!
Om 00.50u zou Batavia Air ons pas vanaf Jakarta naar Ambon vliegen, dus we hadden nog ruim 2 uur tijd. Deze hebben Suzanne (OK-ass), Chantal (OK-ass), Eva (arts-ass) en ik opgevuld met een potje 'Mens-Erger-Je-Niet' in reisformaat. Altijd handig! Nog voordat het potje afgelopen was, konden we alweer boarden. Na een reis van iets meer dan 3 uur kwamen we eindelijk op Ambon aan! Dat stukje duurde voor m'n gevoel nog veel langer dan de reis van Amsterdam naar Jakarta!
Op Pattimura International Airport werden we opgewacht door oom Ronald (anesthesie vpk), Frits (technici), oom Anies, tante Paulien, tante Hellen, Melissa, Sofietje en June! Met de laatste vijf ben ik eerst naar Hatu gegaan, om de familie te groeten, die niet eens wisten dat ik zou komen!

Aangekomen in Hatu kwam ik in een lege woonkamer binnen. Ik liep door naar achter, de keuken in, waar een van mijn nichtjes me zag en ineens naar mijn tante riep: "Mey.. ini ada kaka datang!" Ik begon te lachen en keek naar ma Mey, die ineens begon te schreeuwen en op me afgerend kwam! Ze tilde me helemaal op, terug de keuken in en gilde van blijdschap! Ik kreeg er lachkicks van! Na die gil kwam er natuurlijk nog meer leven om de hoek kijken.. Fonda kwam aanrennen en deed precies hetzelfde! Oma was nog maar net wakker (het was net 07.00u geweest) en was nog in de slaapkamer. Toen ze me zag, keek ze eerst verbaasd en werd toen een beetje emotioneel (en ik ook duhhh). Al snel kwam er nog meer familie het huis binnendruppelen en iedereen reageerde zo van "Ini anak nih, datang sondor bilang!" haha! Stomverbaasd waren ze!

Nadat ik een paar uurtjes in Hatu ben geweest, zijn we naar Kusu-Kusu gereden, waar ik nu ben. Even bijkomen. Tante Paulien en tante Hellen zijn kohu-kohu aan het maken en na het eten brengen ze me naar Baguala, waar ik de komende 2 weken verblijf. Vanmiddag gaan we met het team naar het ziekenhuis en alles goed doorspreken en peilen. Er zouden al 8 patienten gescreend zijn en van andere eilanden zouden er nog zo'n 22 komen. Maar goed, dit is Ambon; daar kun je nooit vanuit gaan. Toch komt alles uiteindelijk altijd op z'n pootjes terecht.

Mensen, tot zover maar even, ik hou jullie op de hoogte!

Ohja, voor mijn mobiel nummer in Indonesie, vraag maar aan m'n zusje ;)

Sampe ketemu, amatoooooo!