Op de helft...

Selamat pagi/siang/sore/malam samua!

Allemaal fijn weekend gehad? Ik wel ;).. Hieronder een korte beschrijving...

Vrijdag 14 september
Ja, hier was ik eigenlijk gebleven met schrijven, want het vorige bericht schreef ik op de helft van deze dag ;)
Maar eigenlijk heb ik die dag niet veel bijzonders meer gedaan; beetje thuis hangen, 's avonds laat tot midden in de nacht met Jonri PS2 gespeeld... Lachen met die jongen!
Eigenlijk zouden we allemaal tot 00.00u opblijven, omdat Sofietje de 15e jarig is, maar die sliep al en werd maar niet wakker!
Uiteindelijk zijn we om 02.00u gaan slapen...

Zaterdag 15 september
Je zou denken, om 02.00u slapen, dus de volgende dag uitslapen, vooral op een zaterdag. Maar nee, om 08.00u schrok ik wakker - ik weet niet waarvan -, dus ben ik maar opgestaan.
In de woonkamer zaten tante Paulien, tante Hellen, oma, Richie, Sofietje en June al aan het ontbijt. Makan nasi pulu... enak jua..!! Hahaha...
Na lekker relax ontbeten en gekletst te hebben - en uiteraard Sofietje gefeliciteerd te hebben - is iedereen zich gaan omkleden en hebben we de jongens van Tanabe gebeld, want we hadden plannen voor vandaag.
Na het middageten zijn tante Hellen, tante Paulien, Sofietje en ik met Sayas, Rido, Hendra en Eten eerst naar het Siwalima Museum, toen naar Eri en toen naar Pintu Kota gegaan.
Gisteren had tante Paulien nog extra gebeld naar het museum of het zaterdags open zou zijn. Aangekomen bij het museum was het hek open, maar de rest was dicht. Tante Paulien liep gewoon het hek door en begon te roepen: "Joeehoeeee...!!" Uit een hoek hoorde je een zachte mannenstem: "Museum tatutup, ibu.". Loh, hoe kan dat nou? "Loh, tapi kemareng beta telpon kasini la ibunya bilang ini hari museum tabuka...?". "Ooh..", de man kwam uit z'n hoekje, "Tapi skarang seng ada orang, ibu.". "Oh, seng apa2", zei tante Paulien, "Bapa bisa buka pintu seng?". "Bisa, ibu, tapi seng ada orang 4 kastunju.". Tante Paulien weer: "Oh, itu seng apa2 barang beta sering datang kasini, beta bisa kastunju. Soalnya dia ini - ze wees naar mij - eso su mau pulang ke Belanda. Bapa buka pintu aja, katong cuma mau maso cepat2.". Tamba bumbu noemen ze dat hier en daar is tante Paulien meesteres in hahahahahaa ;)! Het werkte wel; de man ging de sleutel halen en deed voor ons het museum open! Sadaaap ee.. hahaha
Het bezoek aan het museum was leuk en natuurlijk foto's en filmopnamen gemaakt.
Na het museumbezoek zijn we doorgereden naar Eri, waar we pakaian tanah lieten maken. Tevens effe bijkomen, colaatje erbij, want het was megawarm vandaag! Toen kwam Sofietje erachter dat ze haar bril kwijtgeraakt was, ze had haar gewone bril verwisseld voor haar zonnebril en de gewone bril in haar broekzak gestopt. Aangekomen in Eri, zat ie niet meer in haar zak! Volgens haar is ze het bij het museum kwijtgeraakt, dus Sofietje en Rido zijn teruggereden richting het museum om haar bril te zoeken. Ondertussen waren wij klaar met opmeten e.d. en zijn we in een pondokje gaan zitten. Lekker uitwaaien aan de zee, zakje chips en blikje cola erbij. Helaas hadden ze hier geen plek waar rujak en es kelapa muda verkocht word ;). Na ongeveer 20 minuten kwamen Sofietje en Rido met bril terug: de bril lag in het gras! Had ze weer geluk!
Goed, met bril en gevulde magen door naar Pintu Kota. Heerlijk zo achterop de motor, felle zon, sjeesen langs de baai van Ambon... Als het leven toch altijd zo kon zijn...
We reden door kleinere desa's om uiteindelijk door Latuhalat aan te komen bij de Pintu Kota. Ik was er nog niet eerder geweest, vandaar dat ik er graag heen wilde. Vet mooi om te zien! We zijn de trappen omlaag gelopen, zodat we vlak voor de Pintu Kota aankwamen. Meteen deed ik m'n schoenen uit en stroopte ik m'n broekspijpen op om het water in te gaan. Aduuhhh... sadaap eee... Omdat het water al omhoog begon te komen, had het helemaal geen zin om m'n broek op te stropen; ik was al tot over m'n knieen zeiknat! Maar dat boeide me niet. Ik liep, zover ik kon, door richting de pintu. De golven waren best krachtig en de stenen onder m'n voeten glad, dus ik ben maar niet te ver doorgelopen. Nadat ik daar een tijdje had genoten van het uitzicht en de zee, vroeg tante Paulien of ik naar boven wilde, op de Pintu. Tuurlijk! Me helemaal niet bewust van hoe hoog het eigenlijk is... My God, die trappen omhoog waren vermoeiend! En de treden konden ze niet nog hoger en verder uit elkaar maken... Maar boven aangekomen, was het uitzicht echt geweldig!! Die wandeling was het wel waard.
Boven nog een tijdje rondgelopen en toen zijn we terug naar beneden gelopen. Uitgeput kwamen we bij de motoren aan en zijn we eerst even gaan zitten bij een pondok. Makan rujak, pisang goreng dan minum sadiki baru bale pulang...
Toen we thuiskwamen was het alweer 17.30u en rond 19.00-19.30u zouden we gaan uiteten voor Sofietje's verjaardag. Toen kwam ik erachter dat we geen lege videobandjes meer hadden, dus ik snel Sayas gebeld of hij me 'naar beneden' - naar de kota - kon brengen om bandjes te komen. Binnen 5 minuten stond hij voor de deur en iets na zessen was ik weer thuis. Toen in de rij om te douchen, want iedereen moest natuurlijk douchen! Om precies 19.30u gingen we de deur uit, op weg naar een nieuw restaurant, genaamd PhanCie. Je kunt hier van alles eten: van Indonesisch tot Europees. Ik had pasta gegeten met een witte saus; voor het eerst in Ambon, maar hij was lekker. Het restaurant word volgens mij gerund door chineze javanen. Orang2nya lombo2... Het eten was overigens wel lekker. En hier hebben ze 'echt' schepijs, lekker! De service was wel traag en lachwekkend; het meisje dat ons bediende was een beetje een sloompie en voor alles ging ze zich verontschuldigen. De bestelling werd 3 keer doorgenomen en nog was ze dingen vergeten. Tante Paulien vroeg om lepels, zei ze: "Ehh.. iya, ibu... maaf yah... plate full la saya tidak bisa bawa sendoknya... Maaf yah... sebentar yah... Saya ambil dolo yah..." En zo ging het met alles! O M G! Maar goed, uiteindelijk hebben we wel lekker gegeten en lol gehad!

Zondag 16 september
Vandaag uitgeslapen, want we gingen 's avonds pas naar de kerk. Jonri - met groep - zou namelijk zingen tijdens die dienst.
Toen ik wakker werd was iedereen aan het luieren voor de tv, behalve tante Paulien en tante Hellen, die waren de was aan het doen. "Lekker met water spelen!", zei tante Paulien. Hahaha, inderdaad ja.
's Middags hebben we KFC besteld en na het eten zijn tante Paulien, tante Hellen, Sofietje, June en ik naar Amplaz gegaan. June ook ja! Die werd namelijk net wakker voordat we wilden gaan; ky su tau aja! Tante Paulien coba buju2 dia, tapi dia seng mau tidor lae. Terpaksa bawa dia sa...
's Middags Amplaz afgestrompeld tot een uur of vier. Thuisgekomen even gezeten, gedouched, omgekleed en toen naar de kerk.
De kerk duurde van 18.00-19.45u!! My God man... pantat su keras waktu pulang! Het zijn namelijk gewoon houten banken, net zoals in katholieke kerken. Meh good, om 20.00u waren we dus pas thuis. Helemaal kapot en uitgehongerd! Met z'n allen hebben we Sarimi gegeten met telor goreng... enak jua!
Precies om 21.00u werd het huis bestormd door de jongens van Tanabe, want de MotoGP zou beginnen en iedereen komt dan altijd kijken. Heel huis vol Tanabe, supergezellig natuurlijk! Allemaal fans van Valentino Rossi. Tijdens de race van Rossi viel ineens de elektriciteit uit! En het was net spannend... De jongens liepen naar buiten, wachten tot het licht weer aan zou springen. Iedereen, behalve tante Paulien, tante Hellen, Vecky en ik. Tante Paulien zei: "Eigenlijk moeten we nu de deur op slot doen, want als het licht aan gaat, wilt iedereen naar binnen rennen..!", hahaha, gemeen hoor! Maar wel lachen... Vicky deed de deur op slot. 10 minuten later ging het licht aan en renden de jongens richting de deur… Maar die ging natuurlijk niet open! Kloppen en roepen dat ze deden! Wij lagen helemaal in een deuk en gelukkig voor de jongens kwam Richenel van de andere kant binnen om voor hun de deur open te doen. Snel ging iedereen zitten en toen moest Rossi nog 4 rondes rijden... Na een spannend einde had hij uiteindelijk de race gewonnen en het hele huis stond op z’n kop! Gillen, schreeuwen, juichen... oorverdovend! Maar wel gezellig... Na de race gingen de jongens weg, waarschijnlijk nagenieten in de bengkel.

Maandag 17 september
Dr. Hans (van de Dinas Kesehatan) en dr. Nona (van de Pemerintah Kota) zijn gisteren weer richting Jakarta geroepen. Ze komen woensdag pas weer terug en zijn donderdag pas weer op kantoor. De planning voor vandaag is dus verschoven naar donderdag, wat betekent dat we morgen niet kunnen beginnen met de pre-selecties van de patienten in de Puskesmassen. Nou goed, wat niet is, kun je er niet van maken. Ik heb de jongens van het ziekenhuis op de hoogte gebracht en ik ben gewoon verder gegaan met schriftelijke voorbereidingen. Er moet toch nog van alles gedaan worden: werkschema aanpassen, operatieschema maken, schema maken voor de 2e patientenselectie, aanpassingen verwerken in de operatieprojecten (naar aanleiding van een nieuwe mail uit Nederland van het MOTVA team)... Genoeg te doen.
Toen ik scheel werd van de letters en de schema’s ben ik gestopt, het was ongeveer 16.30u. Sofietje en ik zijn toen naar de kota gegaan, want ze wilde een nieuwe hp (handphone = mobieltje) kopen. Wij met de ojeks naar de kota. In de kota heb ik meteen woordenboeken aangeschaft (kamus bahasa Ambon) – die jullie kunnen overkopen als ik terug ben, de opbrengst gaat naar projecten in Ambon ;) -. Na effe in de kota rondgelopen te hebben, zijn we weer terug gegaan naar huis.
’s Avonds heb ik met oom Anies en tante Paulien film zitten kijken tot 02.00u! Ik ben daarna gaan slapen, maar tante Paulien en oom Anies gingen nog door tot 04.00u! Katanya film spannend.. hahahaha... Ja, en toen was de nacht alweer bijna voorbij ;) !!

Dinsdag 18 september
Aangekomen bij de dag van vandaag. Vanochtend stond ik om 10.00u op, natuurlijk een beetje uitgeslapen nadat ik gisteren laat naar bed gegaan ben. Jopie, een van de verpleegkundigen van het RSUD – mijn vorige stagebegeleider, vroeg of ik ’s middags iets te doen had, anders konden we nog wat dingen doornemen. Nou goed. Na het middageten ben ik naar de kota gegaan, waar ik met Jopie had afgesproken bij cafe Sibu-Sibu, een nieuw cafeetje in kota Ambon. Vrij klein, maar leuk en gezellig en alles op z’n Ambonees. De meisjes van de bediening zijn gekleed in Ambonese, dagelijkse klederdracht, dus in kain kebaya. De muziek is lagu-lagu van vroeger en aan de wand hangen foto’s en posters van bekende Ambonezen van over de hele wereld – de meesten komen overigens uit Nederland. Denk aan voetballers en muzikanten. Je kunt er typisch Ambonese dingen eten, zoals sagu, maar ook andere dingen, zoals poffertjes. Leuk gedaan. Met Jopie heb ik daar dus een paar uurtjes gezeten, dingen doorgenomen voor de voorbereidingen en nog wat gekletst. Daarna zijn we effe gaan rondlopen in de kota. Ik ben nog langsgeweest bij souvenirshop Cakadidi, waar ze dingen verkopen uit de Molukse cultuur, zoals tifa’s, maar ook beelden en beeldjes van cengkeh. Natuurlijk ook T-shirts met allerlei opdrukken...
Om 18.00u kwamen Richenel en ACP mij weer halen - met de auto, want het zag eruit alsof het ieder moment keihard zou gaan regenen.
Thuisgekomen ben ik verder gegaan met de schriftelijke voorbereidingen en uiteindelijk ben ik op internet beland ;). Hier dus.

En hierbij ga ik het laten, want ik heb honger, dus ik ga lekker eten!

Veel liefs uit Ambon manise!