Alles in het kort...

Hallo allemaal!

Eindelijk ben ik daar weer! Ik ben de afgelopen dagen overal heen geweest, vandaar dat ik geen tijd/kans had om een nieuw bericht te droppen.

Zoals jullie weten gaat de trip naar Buru niet door, helaas. We moeten naar Leksula, maar daar is de zee momenteel te onrustig. Het is veel te risicovol om over te steken. De beste periode zou oktober/november zijn, dan is de warme periode namelijk zeker begonnen. Normaal begint deze periode al in augustus, maar het klimaat veranderd, dus ook hier. De regentijd heeft nog nooit zo lang aangehouden in Ambon, dus deze omstandigheden waren niet te voorspellen.

Maar er zijn genoeg andere dingen te doen en ik heb al weer van alles meegemaakt en gedaan. Om het een beetje overzichtelijk te houden, beschrijf ik mijn ervaringen hieronder per dag.

Dinsdag 4 september
In eerste instantie wilde ik vandaag naar het RSUD gaan, het ziekenhuis waar ik voorheen stage gelopen heb, maar tante Paulien vertelde dat er vandaag barisan is in de kota. Berjalan baris is een soort wandelmars die jongeren uitvoerden. Je kunt in verschillende categorieen meedoen: kinderen en volwassen. Van te voren moet je je inschrijven en krijg je als groep een inschrijfnummer. Iedereen oefent zich van te voren suf, want er zijn prijzen te winnen. Maar er zijn ook groepen die meedoen voor de lol, ini anak2 kaco2.
Jonri en Aledh deden ook mee, dus Sofietje en ik zijn gaan kijken. Jonri viel onder de categorie 'kinderen' en zijn groep deed mee voor de prijs. Aledh viel onder de categorie 'volwassenen' en ook zijn groep deed mee voor de prijs. Jonri zou 's ochtends om 09.00u starten, maar vanwege harde regen werd dit uitgesteld naar 10.00u. Toen Sofietje en ik bij jl. A.Y.Patti aankwamen, hadden we Jonri net gemist. Helaas, hij was al binnen. Maar volgens anderen had zijn groep het heel goed gedaan. Aledh smste dat hij 's middags rond 12.00u pas naar de kota ging, dus in de tussentijd gingen Sofietje shoppen in Amplaz. Abis shoppen makan dolo di KFC baru bale ke jl. A.Y.Patti. Daar kwamen we rond 13.00u aan, omdat Aledh ons had gesmst dat hij toen zou starten. In de tussentijd was het weer bijgetrokken en scheen de zon. Het was ontzettend warm! De straten waren volgestroomd met toeschouwers en overal hoorde je gelach, gejuich en muziek. Het was een gezellige sfeer. Nadat meerdere groepen gepasseerd waren, kreeg ik weer een smsje. Het was ondertussen een uur later en Aledh zei dat hij nu pas zou starten! En wij stonden dicht bij de finish, dus het kon nog een uur duren voordat hij hier was! Pffff... dan maar effe wat te drinken kopen, want het was megawarm. Eindelijk, na een uur, kwam Aledh met z'n groep voorbij. Serieus gezicht en diep in concentratie. Sofietje en ik hebben alles gefilmd. Net toen de groep van Aledh bijna bij de finish was, liep er een man richting de voorste jongen in de rij... De gulp van de jongen stond open en de man trok 'm dicht! Het hele publiek begon te lachen en te joelen en ik heb alles op film!! Lekker genant, en net voor de finish!! Oeps..
Uiteindelijk bleek dat ze toch geluk hadden, want ze hadden de 3e prijs. De groep van Jonri had de 1e prijs gekregen in hun categorie!

Woensdag 5 september
Vandaag ben ik met de ojek - duhh ;) - naar het RSUD gegaan, om mijn oude stageafdelingen te bezoeken. Alles voelde weer vertrouwd; het leek of ik nooit weggeweest was en of ik weer een gewone stagedag tegemoet ging. Zelfs de mensen aan de deur en bij de informatiebalie herkenden me nog en groetten me heel vriendelijk en daarnaast verbaasd, zo van: "Huh? Ben je er al weer?". Ik ben gewoon lachend doorgelopen naar de afdeling. In de gang kwam ik een zuster tegen van de afdeling Interne voor Vrouwen, de RIW (Ruangan Interen Wanita). Deze was blij verrast om me te zien en begon van alles te vragen; sinds wanneer ik terug was, voor hoe lang, met welk doel etc. Tijdens het gesprek werd ik van achteren 'aangevallen' door de helper van de afdeling Interne voor Mannen, de RIL (Ruangan Interen Lelaki), door Danny. Die ging me meteen omhelzen en vroeg of ik al op de afdeling geweest was. Ik legde uit dat ik onderweg was en hij zei meteen: "Oh mantap, beta antar se." De zuster van de RIW legde uit dat deze afdeling tijdelijk naar boven verhuisd was i.v.m. renovatie. Nou goed, daar zou ik dan later naartoe gaan, eerst even naar de RIL. Met z'n arm over m'n schouder liepen Danny en ik naar de afdeling. Toen we bijna binnenliepen, riep Danny naar de zusters binnen: "Suster-suster... Beta ada bawa tamang Belanda...". Ik hield me maar stil en liep gewoon door. De zusters reageerden er in eerste instantie niet op en gingen door met hun werkzaamheden. Toen zei Danny nogmaals: "Suster-suster... Beta ada bawa tamang dari Belanda...". Toen draaiden ze zich wel om. Ze zagen me, begonnen te gillen en renden op me af. "Selaaaaaaaaaaaaaaaaa!" Meteen omhelzen en zoenen. Echt geweldig hahahaha...! Ze waren verbaasd dat ik er was, sondor bilang-bilang lae... "Dudu.. dudu..", was hun reactie daarop. Iedere bekende op de afdeling werd gezegd dat ik terug was en iedereen kwam me groeten. Het hoofd van de afdeling was naar een vergadering. Na een half uurtje kwam hij terug op de afdeling en was blij verrast me te zien. Tevens feliciteerden ze me met het behalen van mijn diploma. Ik vond het leuk om ze allemaal weer te zien en kreeg het gevoel terug van tijdens mijn stage. Na een tijdje bijgekletst te hebben, zei ik dat ik ook nog naar de andere afdelingen wilde gaan. De zusters legde mij uit waar de RIW nu was. Toen ik boven op de afdeling aankwam, zag ik niemand. Niemand op de zusterspost, niemand in de gangen... Toen ben ik teruggelopen, met als gedacht om gewoon op de zusterspost te wachten. Maar onderweg kwam ik iemand van het kantoor Verpleegkunde tegen. Deze was verbaasd mij te zien en zei meteen dat de anderen helemaal achterdoor op de afdeling waren, omdat ze hoogbezoek hadden. Een of andere gast van de Departemen Kesehatan RI (Indonesische Gezondheidszorg). De zusters, het hoofd van de afdelingen en de pieten van het kantoor Verpleegkunde stonden te vertellen met de gast. Toen ze mij zagen, schrokken ze, maar begonnen ze tegelijk te lachen. Enthousiast vertelden ze de man van de Depkes dat ik uit Nederland kwam en vorige keer een aantal maanden had stagegelopen in het RSUD. Ik bleef even wachten en niet veel later verliet de man de afdeling. De zusters begonnen met meteen te zoenen en te omhelzen en wilden ook van alles weten. Ook zij zeiden: "Dia ni, datang sonder bilang-bilang lae..!" Maar ze waren duidelijk blij me te zien. En andersom ook. Hier heb ik ook nog een tijdje gekletst. Toen hun dienst erop zat, ben ik meegelopen naar buiten.
Ondertussen had ik Boi gesmst, een van de jongens van Tanabe, om me op te halen bij het RSUD. In de tijd dat ik op hem moest wachten, besloot ik mijn pulsa - beltegoed - op te waarderen. In dit winkeltje heb ik tijdens mijn stage vaak kopieen gemaakt en pulsa gekocht. De vrouw achter het kopieerapparaat keek me aan en zei: "Hee, su bale lae e? Hebat, pulang bale Ambon tarus..." Hahaha... Daar ook nog effe gekletst en daarna ben ik voor het ziekenhuis op Boi gaan staan wachten.
Opeens kwam iemand mijn richting uit gelopen: Jhosua, een van de verpleegkundigen die destijds iets meer dan een jaar in Nederland heeft gewerkt, en met wie ik vorige keer ook veel optrok. Hij zei dat hij had gehoord dat ik zou komen, maar hij geloofde het niet, omdat ik niks had gezegd. Ik had hem uitgelegd dat ik hun wilde verrassen en hij zei dat dat wel gelukt is! Kletsen, kletsen en kletsen, totdat mijn ojek weer was gekomen om me naar huis te brengen.

Donderdag 6 september
Vandaag is de 72e verjaardag van de Gereja Protestan Maluku, de GPM. Dit laat men natuurlijk niet zomaar voorbijgaan. Om de 3 jaar wordt dit uitgebreid gevierd, dit jaar niet - in 2009 pas weer. Tante Paulien had voor vandaag een uitnodiging gekregen om 's avonds naar muziekoptredens te gaan op Lapangan Merdeka. Tante Paulien vroeg of ik meewilde, omdat dit altijd heel gezellig zou zijn. Nou, prima, waarom niet. Sofietje ging niet mee, want die voelde zich niet zo lekker. Tante Paulien had dr. Nona (Sekda - gemeentesecretaris Ambon) gebeld dat ik meekwam. "Prima", zei dr. Nona, "Neem d'r maar mee, jullie komen gewoon met mij mee naar binnen.". Met dr. Nona kwamen nog 4 Nederlandse studenten mee, die vandaag pas aangekomen waren in Ambon. Ze blijven voor 3 maanden in Ambon om hun afstudeerstage te doen. Hun plan is om Engelse les te geven op enkele basisscholen en de universiteit. Deze meiden zijn op&top Nederlands en spreken geen woord Indonesisch of Ambonees. Dr. Nona spreekt Engels, dus dat geluk hebben ze.
Nou goed, met dr. Nona, de vier studenten en tante Paulien ging ik naar Lapangan Merdeka. In de hele stad was het megadruk, auto's, motoren en becaks vulden de straten, veel mensen liepen aan de kant van de wegen, allemaal op weg naar Lapangan Merdeka. Hier beloofde namelijk een grote muziekshow plaats te vinden, met Indonesische en Ambonese topartiesten.
Aangekomen bij de VIP-ingang, liepen we zo naar binnen. De VIP-plaatsen waren op het podium, en om onze plaatsen te bereiken, moesten we eerst het hele podium over. De hele Lapangan Merdeka stond vol van de mensen, het leek alsof het hele eiland uitgelopen was naar Lapangan Merdeka! Op het moment dat de vier Nederlandse studenten over het podium liepen, begon het hele publiek te juichen. Moet je je voorstellen: vier jonge, blonde meisjes en de hele Lapangan Merdeka vol met Ambonezen...! Die meisjes voelden zich hartstikke opgelaten! Ze leken net artiesten, hadden bekijks van alle kanten en iedereen wilde hun aanraken of met hun op de foto. Hahahaha...!!
Maar goed, de avond was geslaagd; optredens van Indonesian Idol van Amboneze afkomst, de nr.2 van Indonesian Idol 2007, Wilson, Jopie Latul en nog meer andere (gekken). Oom 00.00u was er een vuurwerkshow, echt super om bij te wonen!

Vrijdag 7 september 2007
Vandaag is de 432e verjaardag van kota Ambon - Ambonstad. Ook dit werd natuurlijk uitbundig gevierd en door de hele bevolking van Ambon. Want kota Ambon is van alle inwoners, van welke religieuze afkomst dan ook. 's Ochtends was er op Lapangan Merdeka een acara, waarbij alle gasten in pakaian adat - Molukse klederdracht - gekleed moest komen. Ik droeg geen kain/kebaya zoals jullie misschien denken, maar gewoon een nette witte broek met daarop een bloes met Molukse tekens. Zo gingen de meesten overigens gekleed. Behalve dan dat de vrouwen in rokken gingen. Behalve tante Paulien, de vier studenten en ik... Typisch Hollands hahaha!
Het ochtendprogramma bestond uit een vertelling door een basisschoolleerling over een stukje geschiedenis van Ambon, een koor van weeskinderen van Seram, dansa tali door Ambonese basisschoolkinderen en nog van alles. Het was een dans-, zang- en muziekshow, typische elementen uit de Ambonese cultuur. Na dit programma liep de hele meute (alleen genodigden) naar de kantoor van de Pemkot (Pemerintah Kota = gemeentebestuur). Hier was een acara Makan Patita, sadaap! Makan ketupat dengan ikan bakar, sayur apa saja ada, buah2 paleng banyak... Sampe kenyang! Na het eten gingen we het kantoor van de Pemkot in, alle afdelingen langs om de werknemers van de afdeling te feliciteren met het bestaan van de stad. Iedere afdeling had z'n eigen buffet, waarbij we bij elk buffet iets moesten eten. Nah, ik zat bomvol! Na een stuk of 6 afdelingen gehad te hebben, zijn we - tante Paulien, de vier studenten en ik - ertussen uit geglipt en hebben we bij de auto op dr. Nona gewacht. We waren kapot. Hierna gingen we naar huis, wat uitrusten, want 's avonds was er in het diensthuis van de burgemeester een afsluitende feestavond voor genodigden. Alle hoge pieten van de propinsi Maluku en kota Ambon waren aanwezig en er waren wederom muziekoptredens van o.a. Indonesian Idols. Een leuke avond, maar ik was blij toen ik eindelijk in m'n bed lag!

Zaterdag 8 september
Zaterdag = relaxdag. Vandaag dus eerst uitgeslapen, daarna rustig aan gegeten en 's middags gaan shoppen. 's Avonds relax op de bank, film gekeken tot midden in de nacht... Lekker ontspannen...

Zondag 9 september
Om 06.30u ging mijn wekker, want om 08.00u gingen we naar de kerk in Kusu2. De jongens van Tanabe hadden gezongen.
's Middags wilden we eigenlijk naar het strand gaan met de studenten, zwemmen in Natsepa, maar het weer zat niet mee. We zaten 's middags dus allemaal duf voor de tv, half in slaap. Op een gegeven moment zei tante Paulien: "Nah, als we niet gaan zwemmen, dan gaan we wel gewoon met de auto naar Natsepa, al is het alleen voor makan rujak en minum es kelapa mudah, want van stilzitten hier worden we alleen maar suf.". Dus rond 16.00u gingen tante Paulien, tante Hellen, oma, Sofietje, June, Richie, ACP en ik met een auto naar Natsepa. In Natsepa was het me-ga-druk! Veel mensen gingen vandaag naar het strand, omdat deze week het vasten begint. We zaten dus in de file naar het strand; we hebben zeker een uur in de file gestaan!! En dat voor rujak en es kelapa muda... Maar dat was het uiteindelijk wel waard ;) hahahaha! Heerlijk even uitwaaien aan het strand met rujak en een es kelapa muda'tje erbij.. Ik heb aan jullie gedacht toen ik het at en dronk ;) hahahahahahaha!!

Maandag 10 september
In november/december 2007 en in januari 2008 komt het MOTVA-team - Medisch Operatie Team Vlissingen Ambon - gratis operaties verrichten. In november/december wilt men 300 cataractoperaties (staaroperaties) verrichten en in januari 50 urologische operaties. Hiervoor moeten allerlei voorbereidingen getroffen worden, die maar niet opschieten - Ambonezen kennende ;). Tante Paulien heeft me gevraagd om me hierop te richten, want in Nederland is men al een hele tijd geleden met voorbereidingen. Daarnaast zitten ze met vragen over bepaalde beschikbaarheid van apparatuur, ruimtes etc. Als je op de Ambonezen hier wacht, schiet het niet op, tot het laatste moment.
Eigenlijk zouden we vandaag naar dr. Jopie gaan, maar omdat tante Paulien veel clienten had, ging het niet door. 's Middags zijn we naar Lapangan Mandala gegaan in Karpan. Lapangan Mandala is een ander sportveld van Ambon. Hier werd vandaag Empang gedaan, baris met disco erdoorheen. Met tante Paulien, Sofietje en June ben ik ongeveer een uurtje wezen kijken. Was leuk om te zien, maar de optredens sloten niet achter elkaar aan, waardoor het erg 'paleuw' werd... Dus zijn we daarna maar terug naar huis gegaan.
Thuis ben ik begonnen met het op papier zetten van voorbereidingen die nodig zijn voor de operaties en de vragen die vanuit Nederland gesteld zijn.

Dinsdag 11 september
Vandaag hadden we contact opgenomen met dr. Jopie Manuputty, directeur van het RSUD, om een afspraak te maken om alles te bespreken m.b.t. de operaties door het MOTVA-team. Morgenvroeg om 09.00u konden we bij hem terecht.
Ook vandaag heb ik me beziggehouden met 'schriftelijke' voorbereidingen voor morgen.

Woensdag 12 september
's Ochtendsvroeg opgestaan, omdat we om 09.00u een afspraak hadden met dr. Jopie. Aangekomen bij z'n kantoor moesten we - natuurlijk (even de belangrijke man spelen) - eerst een tijdje wachten, voordat hij ons kon ontvangen. Uiteindelijk hebben we onze voorbereidingen en vragen voorgelegd en alles doorgesproken.
Na het bezoek aan dr. Jopie zijn tante Paulien en ik naar de kantor Askes gegaan, het kantoor waar de zorgverzekeringen van daerah Ambon geregeld worden. Dit op verzoek van dr. Jopie. En hier zijn we weer een stuk wijzer geworden wat betreft de werkwijze van Ambon! We hebben nog kunnen voorkomen dat het operatietraject een corrupte draai kreeg... Het inhoudelijke hiervan is niet bestemd voor iedereen, dus dat ga ik hier ook niet vertellen. Maar we hebben weer wat meegemaakt...
Na het bezoek aan de kantor Askes zijn tante Paulien en ik doorgereden naar Baguala Bay Resort, om voorbereidingen te treffen voor de bruiloft van oom Freddy (Sahertian). Ja, oom Freddy, alles komt goed, alles wordt verzorgd, en alles wordt geregeld! Het beloofd volgend jaar een geweldige happening te worden ;)!
Na Baguala was het 12.00u geweest; tijd om te eten dus! Bij Maples hebben we spaghetti gegeten en een Mango Juice gedronken.. lekker... Daarna wilden we door naar dr. Nona, om het gemeentelijke gedeelte wat betreft het MOTVA-team te bespreken, maar dr. Nona bleek enkele dagen in Jakarta te zitten. Maandag zou ze pas weer op kantoor zijn. Nou goed, toen zijn we richting huis gegaan.
In de tussentijd heb ik de Nederlandssprekende verpleegkundigen van het RSUD gesmst of ze vanavond konden komen, zodat we een werkschema konden opstellen voor de voorbereidingen van de cataractoperaties. De komende weken moeten er namelijk patienten geselecteerd worden die in aanmerking komen voor een cataractoperatie in november/december.
Vanaf volgende week ben ik dus dik een week bezig met patientenselecties. We gaan dit keer naar Kecematan Leihitu, maar dan aan de achterkant van het eiland, dus niet Allang, Lilibooi en Hatu, maar de desa's die aan de andere kant liggen, de overkant van de berg, zeg maar! Jauh eee... Maar we beginnen bewust daar, omdat men vorig jaar aan die kant geen patientenselecties heeft gedaan. En daarnaast wonen daar juist de mensen die nauwelijks naar de stad komen, omdat ze het geld niet hebben. Die mensen zijn nu dus aan de beurt. En we hebben heel wat te doen, want de planning is om 300 patienten te opereren! Werk aan de winkel dus!

Donderdag 13 september
Vandaag uitgetrokken om alle verslaglegging van de afgelopen week te doen m.b.t. de operatieprojecten. 's Middags ben ik met Sofietje nog naar Amplaz geweest om effe te shoppen ;). Moet ook kunnen toch.. CD's en VCD's ingeslagen... En nog veel meer... Was wel effe relax...

Vrijdag 14 september
En daar ben ik nu beland. Niet te vergeten dat dit de verjaardag is van m'n moeder... Dus Dje, als je naar mama gaat, feliciteer haar ook van mij ;) ThQs.
Vandaag een beetje relaxen, alle verslagen doornemen en mails beantwoorden. En effe op hyves ;) Want op deze computer gaat dat wel haha...

Morgen is de planning:
- naar het Siwalima museum in Amahusu
- kleding laten maken in Eri
- naar Pintu Kota
Met de motor!!

Fijn weekend allemaal!